Z okazji Święta Niepodległości Narodowe Centrum Kultury stworzyło kulturalny mural w sercu Warszawy. Przy rondzie Daszyńskiego od strony ulicy Prostej wymalowana została ściana kamienicy według projektu Katarzyny Boguckiej. Artystka, Katarzyna Bogucka, to uznana ilustratorka i projektantka wzornictwa przemysłowego.
Autor Ylan Anoufa. Mural na ściennie kamienicy przy ulicy Ząbkowskiej 3 powstał dla upamiętnienia stulecia odzyskania niepodległości przez Polskę, przy wsparciu Urzędu Miasta Dzielnicy Praga Północ. Odsłonięcie nastąpiło 14 listopada 2018 roku.
Anastasia Levdyk, Oksana Denysyuk i Iwona Siergiej Cichowicz zaprosiły mieszkanki i mieszkańców stolicy do Warsztatu Warszawskiego na zajęcia z dziergania. Nie były to jednak zwykłe warsztaty – podczas nich bowiem uczestnicy i uczestniczki tworzyli na drutach flagi krajów, z których pochodzą lub z którymi czują się związani. Dnia 10 listopada 2018 roku odbyło się dekorowanie stworzonymi flagami drzew na skwerku przed Warsztatem przy Placu Konstytucji 4 w Warszawie.https://publicystyka.ngo.pl/dzierganie-dla-niepodleglej
Malowidło na ścianie budynku Szkoły Podstawowej nr 143 im. Stefana Starzyńskiego przy al. Stanów Zjednoczonych 27 na Saskiej Kępie. Biało-czerwona wstęga z licznymi szczytami i dołami niczym EKG serca. Może to jest wizja dziejów Polski, liczne wzloty i upadki, ale na końcu serduszka 😊
Mural autorstwa Tytusa Brzozowskiego, znanego warszawskiego akwarelisty powstał w listopadzie 2018 roku na ścianie kamienicy przy ulicy Grochowskiej 215 od strony ronda Wiatraczna. Na muralu przestawiane są ważne momenty w historii polskiej państwowości: marszałek Józef Piłsudski, cytując jego własne słowa, „wysiada z tramwaju na przystanku Niepodległość”. Tłem dla wydarzenia jest most Poniatowskiego, którego powstanie rozpoczęło dynamiczny rozwój Kamionka, Grochowa i Saskiej Kępy. Powyżej znajduje się charakterystyczna bryła kościoła pw. Najczystszego Serca Maryi z placu Szembeka. Symbolem nowoczesności i współczesnego charakteru dzielnicy jest wyrastający ponad zieleń parku Skaryszewskiego stadion PGE Narodowy.
Uczniowie Szkoły Podstawowej nr 368 Warszawa przy ulicy Ostródzkiej na Żeraniu w ramach projektu Warszawskich Inicjatyw Edukacyjnych wspieranego przez urząd miasta stołecznego Warszawy wykonali mural aby uczcić 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości .
Projekt wykonał absolwent szkoły Kacper Jasek. Opiekę merytoryczną nad projektem sprawował nauczyciel plastyki Pan Sebastian Kloc.
Mural z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości
powstał w listopadzie 2018 roku na kamienicy przy ulicy 85 ( jest dobrze widoczny z okien pociągów przejeżdżających przez warszawskie Powiśle )
Biało – czerwony obraz namalowała Aleksandra Szmida. Artystka pokazała Polskę w pigułce. Na muralu znajdziemy elementy symbolizujące największe polskie miasta oraz radosnych Polaków świętujących niepodległość.
Galeria Rusz – grupa artystyczna założona w 1999 przez Joannę Górską, Wojciecha KIWI Jaruszewskiego i Rafała Góralskiego, specjalizująca się przede wszystkim w kreowaniu i prezentacji sztuki w przestrzeni miejskiej. Wykorzystujemy symbol współczesnego świata konsumpcji jakim jest nośnik bilbordowy i zamieniamy go w symbol namysłu, refleksji i głębszego spojrzenia na samych siebie oraz otaczającą nas rzeczywistość. http://www.galeriarusz.art.pl/
Mural powstał w 2011 roku na podporze wiaduktu Trasy Łazienkowskiej blisko ronda Stanisława Sedlaczka. Malowidło przedstawia siedzącego mężczyznę z lornetką. Nad jego głowa jest cała masa różnych ludzi jakby splątanych, aż pod sam sufit czyli wiadukt. Autorem tego muralu jest Tone.
Marsz Mokotowa – nieformalny hymn dzielnicy Mokotów. Jest też oficjalnym hymnem Hufca ZHP Warszawa-Mokotów im. Szarych Szeregów
Od 1969 roku rozbrzmiewa codziennie o godzinie 17.00 (na pamiątkę godziny „W”) z wieży zegarowej „Domku Gotyckiego”, stojącego przy ulicy Puławskiej 59. Pieśń powstała podczas powstania warszawskiego 20 sierpnia 1944 roku i od tego czasu stała się symbolem chwały i czci Mokotowa.
Memoriał Wolnego Słowa – pomnik upamiętniający podziemny ruch wydawniczy w PRL.
Pomnik usytuowany jest na Skwerze Wolnego Słowa na ul. Mysiej gdzie przy ul. Mysiej 5 znajdowała się w latach 1946–1990 centrala Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk czyli centrala cenzury.
Polski podziemny ruch wydawniczy rozwinął się w latach 1977–1989 do rekordowych rozmiarów i miał ogromny zasięg. Ukazywało się ponad 3 000 czasopism (o nakładach do 100 000 egzemplarzy), wydano ponad 7 000 książek (o nakładach do 20 000 egzemplarzy), a także około stu kaset audio i wideo. Niezależna Oficyna Wydawnicza (NOWA), największe podziemne wydawnictwo, wydała blisko 400 tytułów, w nakładach od 500 do 12 000 egzemplarzy. Redaktorzy, drukarze i kolporterzy tych wydawnictw byli represjonowani i szykanowani przez komunistyczne władze, narażeni na rewizje, konfiskaty, pozbawianie zatrudnienia, pobicia, aresztowania i kilkuletnie wyroki więzienia. Ze względu na skalę działania podziemny ruch wydawniczy w Polsce nie miał precedensu w historii świata. Dzięki m.in. podziemnemu ruchowi wydawniczemu udało się obalić komunizm w pokojowy sposób. Pomysł upamiętnienia wolnego słowa wyszedł ze środowisk związanych z tym ruchem. Bezpośrednim inicjatorem budowy pomnika był Bronisław Komorowski.
Pomnik ma formę długiej (90 m) czarnej cenzorskiej kreski fizycznie przekreślającej skwer, biegnącej od wylotu ul. Mysiej na budynek KC PZPR (co ma oznaczać, że tam sterowano cenzurą) wzdłuż ulicy Mysiej aż w pobliże wejścia do budynku dawnej cenzury.
Wyjątkowym szczęściem
tych czasów jest to,
że wolno myśleć swobodnie,
a to, co się myśli
– wypowiadać.
Pomnik zaprojektowali: Katarzyna Brońska, Mikołaj Iwańczuk i Michał Kempiński, odsłonięcie odbyło się 5 czerwca 2014 roku.
„Widziałem Cię, Polsko” to pierwszy film z serii „Live Where You Travel” brazylijskich filmowców, którzy odwiedzili niedawno nasz kraj. Z filmu wynika, że najbardziej zachwyciła ich nasza stolica.
W tym dramatycznie zrealizowanym dziele, główną rolę gra nasza stolica. – To krótkie podsumowanie naszych doświadczeń z podróży po tym kraju, tak bardzo naznaczonym historią – piszą m.in. twórcy, grupa Madrecita.
Politechnika Warszawska – publiczna politechnika założona w 1915 w Warszawie przez gen. Hansa von Beselera. Jest jedną z największych i najlepszych wyższych uczelni technicznych w Polsce oraz w Europie Środkowo-Wschodniej.
Autorami projektu gmachu głównego są Stefan Szyller i Bronisław Brochwicz-Rogoyski.Stworzyli zespół politechniczny według ówczesnych standardów europejskich. Budowa Gmachu Głównego rozpoczęła się w lipcu 1899 roku, i trwała tylko 2 lata. Gmach Główny Warszawskiego Instytutu Politechnicznego jest typowym przykładem architektury odwołującej się do stylistyki włoskiego renesansu i baroku.foto.wig
W Warszawie na Żoliborzu Oficerskim jest Plac Słoneczny. To miejsce niezwykłe, niby w centrum miasta, a trochę z innej epoki. Nie ma tam reklam, banerów, tablic, sklepów.
Plac został utworzony w latach 1922-1925 tworzy formę ronda, otaczają go niskie szeregowe domy. Pierwotnie planowano, by tworzył duży zegar słoneczny, stąd też jego nazwa. Smukła topola posadzona na środku placu miała o określonej porze dnia rzucać cień na jeden z 12 szeregowców dookoła. Plan nie powiódł się, bowiem zamiast topoli na wysepce posadzono rozłożysty klon. Projekt placu opracowali architekci Antoni Aleksander Jawornicki i Kazimierz Tołłoczko. Domy wokół placu są dziełem Romualda Gutta i Adolfa Świerczyńskiego.
Segment przy placu Słonecznym 6 wpisany jest do rejestru zabytków. Rosnący po środku placu klon srebrzysty (Acer sacharinum) jest pomnikiem przyrody. foto.wig
Francuska główna ulica Saskiej Kępy o niepowtarzalnym klimacie i atmosferze w niczym nie przypomina pośpiechu i gwaru Warszawy. Kawiarenki, restauracyjki, bary, bistra i cukierenki sprzyjają relaksowi i zwolnieniu tempa / naliczyłem 25/
W Warszawie ulica Francuska ma 750 m długości od placu Przymierza do ronda Waszyngtona
Piosenka „Na Francuskiej”
w nie zapomnianym wykonaniu Reny Rolskiej/ rok 1960 Muzyka R. Sielicki, słowa Bogusław Choiński, J. Gałkowski /
Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa (MDM) – to zespół architektoniczny wzniesiony w Warszawie , w stylu socrealistycznym w latach 1950–1952 r. według projektu zespołu architektów pod kierunkiem Józefa Sigaliana i Stanisława Jankowskiego . W 2015 wpisany do rejestru zabytków. Mimo pośpiechu budowy i prymitywnych warunków uzyskano dobrą jakość robót wykończeniowych .Rzeźby, płaskorzeźby przedstawiające przedstawicieli przodującej klasy robotnicze do dzisiaj są w dobrym stanie . Budynki zwieńczono potężnymi gzymsami i attykami
Granit wykorzystany na fasadach budynków przy placu Konstytucji pochodzi ze zbiorów nazistowskich Niemiec i został odebrany Niemcom przez władze Polski Ludowej celem przeznaczenia na odbudowę zniszczonej Warszawy zamiast na planowane pomniki zwycięstwa III Rzeszy.
Śp. Jerzy Dargiel / 1917-1973/ harcmistrz, podporucznik, dowódca plutonu w Bat. Parasol, aktor, dyrektor Teatru Lalek Baj, autor piosenek, między innymi „Dorota”, przyjaciel Szczepu 208 WDHiZ im. Bat. ”Parasol”
Jerzy Bonawentura Dargiel ps. Henryk, Jimmy, Kali, Juda (ur. 14 lipca 1917 w Warszawie, zm. 21 sierpnia 1973 w Warszawie) –Drużynowy 12 WDH. Uczestniczył w Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa Polskiego w Spale w 1935 i w składzie reprezentacji ZHP na V Jamboree w Vogelenzang w 1937. Działał też w Kręgu Instruktorów im. Mieczysława Bema.
Studiował aktorstwo w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej i rozpoczął działalność artystyczną w prowadzonym przez Juliusza Osterwę szkolnym teatrze „Reduta
W 1943-1944 był słuchaczem ostatniego kursu konspiracyjnej Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Agricola, którą rozsławił w swojej piosence Dorota (imię to było kryptonimem jego klasy „D” w Agricoli) https://www.youtube.com/watch?v=GqZOBoy3WxQ
W powstaniu warszawskim pełnił funkcję dowódcy IV plutonu 1 kompanii Batalionu Parasol. Uczestniczył w walkach na Woli i Starym Mieście, gdzie we wrześniu został ranny, następnie ewakuował się kanałami do Śródmieścia i uczestniczył w działalności Harcerskiej Poczty Polowej.W okresie 1950-1973 pracował w Teatrze Baj od 1954 – Państwowy Teatr Lalek Baj, od 1957 – Państwowy Teatr Lalki i Aktora Baj), w którym piastował stanowisko dyrektora, wyreżyserował ok. 30 przedstawień i do wielu z nich napisał muzykę. Wystąpił w rolach epizodycznych w filmach Celuloza, Domek z kart i Ogniomistrz Kaleń, grał też w Teatrze Współczesnym.
Był autorem m.in. piosenek: Jamboree 1937, Hymn Bojowych Szkół, Przez pola, lasy i łąki, harcerskiej kolędy Pana Jezusowa Szara Kołysanka oraz harcerskiego marsza żałobnego Żałobne chylimy sztandar. Był naszym przyjacielem jeździł z nami na obozy harcerskie . Pogodny zawsze pełen zapału i optymizmu uczył nas śpiewać i nie tylko.