#Warszawa #Polska #Wolność #Solidarność #KOD
Memoriał Wolnego Słowa – pomnik upamiętniający podziemny ruch wydawniczy w PRL.
Pomnik usytuowany jest na Skwerze Wolnego Słowa na ul. Mysiej gdzie przy ul. Mysiej 5 znajdowała się w latach 1946–1990 centrala Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk czyli centrala cenzury.
Polski podziemny ruch wydawniczy rozwinął się w latach 1977–1989 do rekordowych rozmiarów i miał ogromny zasięg. Ukazywało się ponad 3 000 czasopism (o nakładach do 100 000 egzemplarzy), wydano ponad 7 000 książek (o nakładach do 20 000 egzemplarzy), a także około stu kaset audio i wideo. Niezależna Oficyna Wydawnicza (NOWA), największe podziemne wydawnictwo, wydała blisko 400 tytułów, w nakładach od 500 do 12 000 egzemplarzy. Redaktorzy, drukarze i kolporterzy tych wydawnictw byli represjonowani i szykanowani przez komunistyczne władze, narażeni na rewizje, konfiskaty, pozbawianie zatrudnienia, pobicia, aresztowania i kilkuletnie wyroki więzienia. Ze względu na skalę działania podziemny ruch wydawniczy w Polsce nie miał precedensu w historii świata. Dzięki m.in. podziemnemu ruchowi wydawniczemu udało się obalić komunizm w pokojowy sposób. Pomysł upamiętnienia wolnego słowa wyszedł ze środowisk związanych z tym ruchem. Bezpośrednim inicjatorem budowy pomnika był Bronisław Komorowski.
Pomnik ma formę długiej (90 m) czarnej cenzorskiej kreski fizycznie przekreślającej skwer, biegnącej od wylotu ul. Mysiej na budynek KC PZPR (co ma oznaczać, że tam sterowano cenzurą) wzdłuż ulicy Mysiej aż w pobliże wejścia do budynku dawnej cenzury.
Wyjątkowym szczęściem
tych czasów jest to,
że wolno myśleć swobodnie,
a to, co się myśli
– wypowiadać.
Pomnik zaprojektowali: Katarzyna Brońska, Mikołaj Iwańczuk i Michał Kempiński, odsłonięcie odbyło się 5 czerwca 2014 roku.
Foto wig.
